Έπρεπε, με κάθε θυσία, να ανακαλύψω τι σήμαιναν όλα αυτά.
Ήταν άραγε ένα παιχνίδι του μυαλού, που σ’ έκανε να βλέπεις τις πόλεις με διαφορετικό μάτι; Ή μήπως ήταν μια μυστική πραγματικότητα, κάτι απαγορευμένο, κάτι που κανείς δεν συζητά;
Κανένας δεν γνώριζε τίποτε για όλα αυτά. Κανείς εκτός από εμάς.
Πάνω απ’ όλα ήταν μια εκκεντρική χίμαιρα. Μια νέα τέχνη ή μια νέα επιστήμη. Δεν ξέρω αν ήθελα στ’ αλήθεια να γίνω ο προφήτης της, αλλά οι Αστυμάγοι και τα φαντάσματα μερικών αγαπημένων μου συγγραφέων με παγίδευσαν στα οράματά της.
Τι σημασία έχει αν αυτό είναι ένα βιβλίο για την αναζήτηση κάποιων παράδοξων μυστηρίων; Τα μυστήρια δεν φανερώνονται ποτέ στους αναζητητές, μέσα από τις σκιές τα μυστήρια τους παρακολουθούν καθώς βαδίζουν μέσα στην πόλη, οι παρανοητικές οντότητες το ξέρουν ότι τις ψάχνεις, η μεγαλούπολη το ξέρει ότι είσαι χαμένος μέσα στο τιτάνιο κρυπτόγραμμά της. Σε βλέπει με μυριάδες αόρατα μάτια.
Η μεγαλούπολη με παρακολουθεί, είναι ζωντανή, το ξέρει ότι την κατασκοπεύω, το ξέρει ότι βγήκα για τη μεγάλη και μυστηριώδη περιπολία, την ακούω να με περικυκλώνει, τη νιώθω να με περιεργάζεται. Ναι, σαφέστατα με περιεργάζεται, μέσα από βλέμματα ανώνυμων περαστικών, από παράθυρα, από αντένες, από τζάμια αυτοκινήτων, μέσα από σχάρες υπονόμων, από βιτρίνες, από αδέσποτες γάτες, από κάμερες τραπεζών, από ταράτσες, από πόρτες πολυκατοικιών, από καθρέφτες μέσα σε καθρέφτες, από σκιές μέσα σε σκιές πίσω από σκιές πάνω από σκιές.
Ο συγγραφέας είναι καταδικασμένος να γράφει, κρυμμένος στο κρησφύγετό του κάπου μέσα στην πόλη. Θα εξερευνήσω όλα τα μυστικά του Megapolisomancy. Αν καταφέρω να βρω την έξοδο απ’ αυτόν τον λαβύρινθο, θα προδώσω σε όλους τον χάρτη του. Αν όχι, ελπίζω να μην χρειαστεί να ψάξετε τόσο πολύ για μένα, όσο έψαξα εγώ για τον Μαύρο Πυθαγόρα.
Ίσως με δείτε να τριγυρνώ μέσα στη πόλη, άγνωστος ανάμεσα σε αγνώστους. Κανένας περαστικός δεν θα μπορεί να φανταστεί τι ετοιμάζω.